حشیش
حشیش:
حشیش یا به فارسی دری چرس ماده ای است که از صمغ گیاه شاهدانه به دست می آید. تفاوت حشیش با ماری جوانا در این است که ماری جوانا از برگ و گل خشک شده گیاه شاهدانه حاصل میشود
ترکیبات مؤثر در حشیش، کما بیش همان ترکیبات سایر قسمت های گیاه شاهدانه با خلوص بالاتر است. برگ و جوانه این گیاه همان گراس نامیده میشود. روغنی که از صمغ شاهدانه تهیه میشود خالص ترین حالت ماده توهم زایی است که از شاهدانه بدست می آید. تأثیر حشیش ناشی از تتراهیدروکانابیتول (THC) است که یک توهم زایی طبیعی به شمار میرود.
روش های گوناگونی برای مصرف حشیش وجود دارد. کشیدن حشیش با استفاده از قلقلی، قرار دادن روی قاشق داغ، قرار دادن بر روی ذغال قلیان، روش چیلیم و شایع تر از همه به صورت سیگاری در ترکیب با توتون. در کشور افغانستان نوعی مخلوط نوشیدنی از مواد مختلف روغن شاهدانه ماده ای درست میکنند و مصرف میکنند که نئشگی آن با مصرف دودی متفاوت و طولانی تر و از ماندگاری بیشتری برخوردار است و مطابق با فتوای علمای مسلمان حرام است. استفاده خوراکی حشیش هم ممکن است. آن را میتوان به تنهایی خورد ویا با حل کردن در روغن پخت و به عنوان یک ماده افزودنی در انواع کیک و شیرینی مصرف کرد.
بزرگترین مراکز تولید حشیش در جهان، کشورهای مراکش و پاراگوئه هستند و استرالیا و آمریکا و کانادا هم بیشترین تعداد مصرف کنندگان حشیش و ماری جوانا را در خود جای داده اند.
تاریخچه:
یافته های باستان شناسانه در اتیوپی استعمال حشیش را به وسیله قلیان در سده چهاردهم میلادی را نشان میدهد. البته سابقه ی مصرف دارویی حشیش در شرق مدیترانه به اواخر هزاره دوم پیش از میلاد باز می گردد. حشیش در این دوران به عنوان دارویی برای آسان ساختن زایمان مورد استفاده قرار می گرفته است.
تبایای Thc در گورستانی متعلق به سده چهارم میلادی در نزدیکی اورشلیم پیدا شده است. در برخی بررسی ها گفته شده است که مصرف حشیش به دلیل اینکه الکل در قرآن
حرام و ممنوع اعلام شده است مورد مصرف قرار گرفت.
حشیش به نام های عامیانه: بنگ ، سیگاری ، پنیر ، چرس و... شهرت دارد.
در دهه 90 گیرنده های کانابینوئیدی در کورتکس مغز، هیپو کایپ، مخچه و غده پایه مغزی مشخص شد. تحریک هر یک از این گیرنده های کانابینوئیدی در کورتکس باعث افکار مغشوش ، در هپوکامپ باعث حافظه مختل و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگی حرکتی میشود.
تصاویری از ماده حشیش:
- ۹۴/۱۱/۱۳
